ออกเดินทางกับการค้นพบ Passion (ตั้งแต่ยังเด็ก)

ทำไมเราถึงไม่รู้ว่าตัวเองหลงรักอะไร หลงใหลในอะไรตั้งแต่ยังเด็ก

ทำไมเด็กไทยถึงไม่รู้ว่าตัวเองมีความชอบในอะไรและอยากเรียนอะไรจริงๆกันแน่

ในขณะที่เด็กฝรั่งโดยมากต่างค้นพบความหลงใหลของตัวเองตั้งแต่ยังอายุน้อย ทำให้ประสบความสำเร็จและมีความสุขในชีวิตได้ไว

เมื่อเช้าอ่านโพสต์ในเฟสบุ๊คหนึ่งโดนใจมากๆค่ะ เลยอยากแชร์ด้วยความรู้สึกของตัวเอง

ในโพสต์บอกว่า

หลังเลิกเรียน : เด็กไทยเรียนพิเศษ เด็กฝรั่งเล่นกีฬา ทำกิจกรรม ได้ทักษะการอยู่ร่วมกับผู้อื่น

เสาร์อาทิตย์ : เด็กไทยเรียนพิเศษ เด็กฝรั่งไปเที่ยวกับเพื่อน เปิดโลกทัศน์

ปิดเทอม : เด็กไทยเรียนพิเศษ เด็กฝรั่งออกเดินทางท่องเที่ยว ทำงานเสริมหาประสบการณ์

แววเองจะแนะนำเพื่อนๆที่มีลูกให้พาลูกออกเดินทางเสมอๆ

ทำไมเราต้องพาเด็กๆออกเดินทาง? เดินทางแล้วได้อะไร?

เมื่อครั้งที่แววไป Trek ที่หิมาลัย มี Trekker ตัวน้อยๆหลายเชื้อชาติ (เว้นก็แต่เด็กไทยนี่แหล่ะ) หลายช่วงอายุตั้งแต่ 5 ขวบที่ผู้ปกครองพาไปเทรกกับระยะทางกว่า 130 กิโลเมตรด้วย...130 กม!! อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ!

เข้าไปถามไถ่ถึงเหตุผลจากพ่อและแม่ รวมความได้ว่า ลูกๆหรือเด็กๆจะได้ประโยชน์มากมายจากการออกเดินทางคือ

1. เพื่อให้ลูกได้รู้จักสถานที่ใหม่ๆที่ไม่คุ้นเคยบ้าง สถานที่ๆไม่ได้มีความเจริญเหมือนในเมืองที่เค้าเคยสัมผัส

2. เมื่อไปอยู่ในที่ใหม่ๆ เค้าจะเปิดใจ เรียนรู้ และเติบโต

3. เพื่อเรียนรู้ข้อจำกัดบางอย่างในบางสถานที่ เช่น น้ำอาหาร ห้องนอน ห้องน้ำ เค้าจะเป็นคนที่รู้คุณค่าในสิ่งต่างๆ

4. เค้าจะเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นอย่างเรียบง่าย

5. เค้าจะเรียนรู้ความแตกต่างและความหลากหลายของเชื้อชาติจากเพื่อนร่วมทาง

6. เค้าจะเรียนรู้วิธีการเอาตัวรอดเมื่อเจอกับปัญหา หรือสถานการณ์คับขัน

7. เค้าจะพัฒนาความมั่นใจของตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ระรานสิทธิ์ของผู้อื่น

8. เค้าจะมีความอดทน อดกลั้น ไม่ยอมแพ้ ไม่ล้มเลิก

9. เค้าจะรู้จักถึงข้อดี ข้อเสียของผู้คน มีน้ำใจ และรู้จักที่จะให้อภัย

10. เพื่อเพิ่มความสัมพันธ์อันดีในครอบครัว

11. เค้าจะรู้ว่าตัวเองชอบอะไร หลงใหลในสิ่งใด

....แล้วเค้าจะกลายเป็นประชากรที่มีความสุข ที่ดี เก่ง ของสังคม ของชาติ และของโลก

อันนี้เป็นเรื่องจริงอย่างที่สุด ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่อย่างเราๆ...ความผิดพลาดของชีวิตคือมักทำในสิ่งที่สุดท้ายแล้วก็ไม่เจอสิ่งที่ตัวเองรัก สิ่งที่ตัวเองมีความสุขกับมัน

ความหลงใหลเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เราจะพบเจอได้จากการเดินทาง

มันไม่ได้ยากอย่างที่เราคิดเลยถ้าเรา "ปราถนา" ที่จะเจอมันจริงๆ

การทำกิจกรรมใหม่ๆ ไปในสถานที่ใหม่ๆ พบเจอและพูดคุยกับผู้คนใหม่ๆจะนำพาเราไปพบเจอกับความหลงใหลอย่างแน่นอนไม่ช้าไม่นาน

ตรรกะง่ายๆ เมื่อเราอยู่ในกิจกรรมเดิมๆ สถานที่เดิมๆ ผู้คนเดิมๆ แล้วเรายังไม่รู้ว่าเราชอบเราหลงใหลในอะไร แล้วถ้าเรายังคงอยู่ต่อไปคุณคิดว่าเราจะเจออะไรใหม่ๆมั้ยล่ะ

เหมือนกับที่ไอน์สไตน์บอกว่า "มีแต่คนบ้าเท่านั้นที่ทำอะไรเดิมๆแล้วหวังผลลัพธ์ที่ต่างออกไป"

หรือคุณว่าไม่จริง...

การออกเดินทาง...คุณไม่จำเป็นต้องไปไกลโพ้นข้ามโลก ข้ามทวีป แค่เราเอาตัวเราออกจากพื้นที่เดิมๆ พื้นที่ที่สบายและปลอดภัย ทำอะไรใหม่ๆบ้าง เจอผู้คนใหม่ๆเพื่อพูดคุย เรียนรู้และศึกษาบ้าง เราก็จะเปิดโลกทัศน์ของตัวเอง หนึ่งในหลายๆสิ่งใหม่ๆที่เราพบเจอ ลองลงมือทำ มันอาจจะเป็นความหลงใหลของเราได้

ตอนแววพบเจอความหลงใหลและเป้าหมายของชีวิต แววเปิดโอกาสให้ตัวเองมีอิสระทั้งความคิดทั้งการกระทำ อยากฝันอะไรฝัน อยากคิดอะไรคิด อยากลองทำอะไรทำ สมมติว่าทุกอย่างเป็นไปได้

สำคัญคือตัดข้อจำกัดและคำว่า "แต่" ออกไปจากชีวิต...เดี๋ยวหนทางมาเอง

เด็กฝรั่งเหล่านี้นี้กำลังปีนขึ้น ABC หรือ base camp ของยอดเขาหนึ่งในเทือกเขาหิมาลัย สูงเกือบ 5000 เมตรจากระดับน้ำทะเล ระหว่างทางไม่มีไอโปนไอแปดมากดๆ มีแต่หนังสืออ่านสร้างเสริมประสปการณ์ชีวิต มีแต่การเรียนรู้จุดฟืนจุดไฟเพื่อเอาตัวรอดในป่า

ถามพ่อกับแม่เค้าว่าไม่กลัวหรือกังวลว่าจะเกิดอันตรายกับลูกหรือ เค้าตอบว่าเค้าก็อยู่กับลูกตลอดเวลาถ้าจะเกิดก็เกิดด้วยกัน

ถามต่อว่าแล้วไม่ยากหรือหนักเกินไปสำหรับเด็กอายุแค่นี้หรือ เค้าตอบว่าก็ใช้เวลายาวนานเพิ่มขึ้นอีกหน่อยเพื่อไปอย่างช้าๆ และใช้เทคนิคทุกเทคนิคที่จะทำได้

"เพื่อให้เค้าเรียนรู้ที่จะก้าวไปข้างหน้า" นั่นเอง

แล้วที่อายุขนาดนี้เราทำอะไรอยู่?

แล้วจะดีมั้ยหากเรา หรือเด็กๆของเราจะพบความหลงใหลตั้งแต่ยังเด็ก

พาเด็กๆออกเดินทางกัน!

จากประสปการณ์ตรง และบางช่วงบางตอนของเรื่องราวการเดินทาง "I read: I travel: I become