หัวหน้าที่คิดว่าตัวเอง “ฟังแล้ว” แต่ลูกน้องกลับรู้สึกว่า “ไม่กล้าพูด” บางครั้งแค่สีหน้าเล็กน้อย หรือคำพูดอย่าง “สรุปมาเลยละกัน” ก็เพียงพอที่จะทำให้ลูกน้องปิดใจ

เมื่อความเหนื่อยในงาน...ไม่ใช่แค่งานที่ทำ คุณเคยรู้สึกไหมว่า “งานมันไม่หนักเท่าใจ” เหนื่อยจากการต้องเข้าใจคน ต้องแปลอารมณ์จากน้ำเสียงและสีหน้า ต้องควบคุมความรู้สึกไม่ให้ปะทะกับใคร บางวันแค่ประชุมหนึ่งชั่วโมงก็หมดพลังชีวิตแล้วที่จริง “คน” ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เราเหนื่อย แต่เพราะแต่ละคนต่างมี “ความรู้สึก” ที่ไม่ได้พูดออกมา

เคยไหมคะ? เวลาพูดกับใครบางคนแล้วรู้สึกว่า “อีกฝ่ายไม่เข้าใจเลย ทั้งที่เราก็พูดชัดเจน” หรือบางครั้ง แค่พูดคำเดิม ๆ แต่คนฟังก็โกรธ ทั้งที่เราไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น ในที่ทำงาน ปัญหาเหล่านี้เกิดขึ้นทุกวัน

ในโลกของการทำงานจริง ๆ ไม่มีหัวหน้าคนไหนอยากเป็น “เจ้านายที่ลูกน้องไม่กล้าเข้าใกล้” แต่หลายครั้งที่หัวหน้าพูดด้วยเจตนาดี กลับกลายเป็นการสร้าง “กำแพง” โดยไม่รู้ตัว

“เราก็พูดดีแล้วนะ แต่ทำไมทีมไม่รับฟัง?” นี่คือคำพูดของหัวหน้าหลายคนที่รู้สึกสับสน หลังจากให้ Feedback ด้วยเจตนาดี แต่กลับได้ผลลัพธ์ตรงข้าม เพราะลูกน้องเงียบ บางคนเบือนหน้า

เคยไหม พยายามสื่อสารกับลูกน้องอย่างดีที่สุด แต่ทุกครั้งที่คุยกัน กลับกลายเป็นความเข้าใจผิด? ในบางทีคุณอาจจะแค่ต้องการ “ช่วย” แต่ลูกน้องกลับรู้สึกว่าคุณ “ควบคุม” จนทำให้ลูกน้องอึดอัด หรือในอีกด้านหนึ่ง ลูกน้องอาจรู้สึกว่าถูกตำหนิ ทั้งที่คุณแค่ต้องการให้เขารับผิดชอบงานมากขึ้น ทุกอย่างดูจะผิดเพี้ยนไปหมด