“งานก็ไม่หนักมาก แต่ทำไมใจมันเหนื่อยเหลือเกิน?” หลายคนมีช่วงเวลาที่ถามตัวเองแบบนี้ ทำงานตามหน้าที่ไม่ได้มีดราม่าในทีมไม่ได้ทะเลาะกับใครงานก็ไม่ได้ล้นจนรับไม่ไหว แต่ทำไมใจมันหนัก เหนื่อย อ่อนล้า แบบไม่มีเหตุผล?

“ทำไมฉันยังไม่มั่นใจ ทั้งที่ทุกคนบอกว่าฉันเก่ง?” เคยสงสัยไหมว่า… ทำไมบางครั้งทำงานดี มีผลงาน มีคนชมแต่ในใจกลับไม่รู้สึกว่าตัวเอง “ดีพอ” ทำไมเวลาคนอื่นให้โอกาส เรากลับรู้สึกว่า“เขาคงให้เพราะยังไม่รู้ข้อบกพร่องของเรา” หรือแม้แต่ประโยคที่หลายคนพูดเหมือนกันอย่างน่าเหลือเชื่อ “ฉันทำได้…แต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงไม่มั่นใจ”

หลายคนเรียกภาวะนี้ว่า Mid-career Void หรือ “หลุมอากาศกลางชีวิตการทำงาน” ไม่ถึงขั้น Burnout แต่ทำให้รู้สึกขาดแรงจูงใจอย่างบอกไม่ถูก และที่น่ากลัวคือ…ยิ่งเราพยายามไม่คิด ยิ่งรู้สึกเหมือนกำลังไหลไปเรื่อย ๆ แบบไม่มีทิศทาง

คำพูดหนึ่งที่คนมักบ่นเหมือนกันทั้งโลก แต่เราไม่ค่อยสังเกต “ทำไมเธอไม่ฟังฉันเลย” จะเป็นคู่รัก พ่อแม่ ลูก เพื่อนสนิท หรือแม้แต่เพื่อนร่วมงาน เรามักเผลอ “แก้ปัญหาให้เร็วที่สุด” เพราะคิดว่านั่นคือการช่วย

เมื่อความเหนื่อยในงาน...ไม่ใช่แค่งานที่ทำ คุณเคยรู้สึกไหมว่า “งานมันไม่หนักเท่าใจ” เหนื่อยจากการต้องเข้าใจคน ต้องแปลอารมณ์จากน้ำเสียงและสีหน้า ต้องควบคุมความรู้สึกไม่ให้ปะทะกับใคร บางวันแค่ประชุมหนึ่งชั่วโมงก็หมดพลังชีวิตแล้วที่จริง “คน” ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เราเหนื่อย แต่เพราะแต่ละคนต่างมี “ความรู้สึก” ที่ไม่ได้พูดออกมา

“เราจะอยู่กับความกลัวในใจของเราได้อย่างไร?” เป็นคำถามชวนคิดที่น่าสนใจจากซีรี่ย์ It: Welcome to Derry ซึ่งเป็นซีรีส์สยองขวัญที่ดัดแปลงมาจากนิยายสยองขวัญขายดี ของ Stephen King เจ้าพ่อหนังสยองขวัญ ถือว่าเป็นซีรีส์ภาคต้นของภาพยนตร์ IT: Chapter One และ IT: Chapter Two

ในทุกวันของการทำงาน เราอาจรู้สึกเหมือนต้อง “อ่านใจคนอื่น” ตลอดเวลา หลายคนพยายามปรับตัวเพื่อให้ “เข้ากับคนอื่น” แต่กลับลืมตั้งคำถามง่าย ๆ ว่า แล้วเรายัง “เข้าใจตัวเอง” อยู่ไหม?

“ลักกันวันตาย” ภาพยนตร์ไทยใน Netflix โดยผู้กำกับนิธิวัฒน์ ธราธร กับพล็อตเรื่องที่น่าสนใจว่า หากพนักงานธนาคาร 2 คน ร่วมกันโกงเงินจากบัญชีคนตาย แต่เงินในบัญชีดันไปเกี่ยวข้องกับแก๊งมาเฟีย

โจทย์ที่ว่า “เป็นโสดแบบอยู่ในโหมดมีความสุข” เป็นโจทย์ที่ท้าทายของวงการจิตวิทยาไทย เพราะคนโสดนอกจากจะ “โสดแล้วงานเยอะ” แล้ว คนโสดต้องอยู่ในโหมดมีความสุขด้วย

หลายคนตื่นเช้าไปทำงาน ฝ่ารถติด เข้าประชุม วนอยู่กับ Deadline แล้วกลับบ้านด้วยความเหนื่อยล้า แต่ลึก ๆ ในใจกำลังถามว่า “ฉันทำงานทั้งหมดนี้ไปเพื่ออะไร?” ใช่ค่ะ เงินเดือนคือสิ่งที่เราต้องการ แต่ถ้าทุกวันมีเพียงแค่นั้น ความรู้สึกว่างเปล่าก็จะค่อย ๆ กัดกินหัวใจ คนทำงานจำนวนไม่น้อย ไม่ได้หมดแรงเพราะ “งานเยอะ” แต่หมดไฟเพราะ “ไม่เห็นความหมาย” ของสิ่งที่ทำ เมื่อความหมายหายไป แรงบันดาลใจก็หายไปด้วย ทำให้ชีวิตการทำงานกลายเป็นเพียงการ “อยู่รอด” ไม่ใช่การ “เติบโต” ค่ะ